Χωρίς φαντάσματα…

Δεν πιστεύω στα φαντάσματα, ούτε του παρελθόντος ούτε τα μετά θάνατον… Εσύ;

Όταν το τέλος έρχεται το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εξιδανικεύσεις τις στιγμές. Να γεμίσεις ένα κουτάκι με αναμνήσεις. Να τις πλάσεις με ποιητική στόφα και μπαμπακένια συννεφάκια. Να προσθέσεις λίγη ζάχαρη για να γλυκάνουν κι ίσως λίγη σοκολάτα για να τις κάνεις πιο πικάντικες! Μπορείς να κλάψεις, να θρηνήσεις τα χαμένα όνειρα, κι όλα όσα δε θα ζήσουμε τελικά ποτέ μαζί… Μπορείς ν’ ανατρέχεις στο κουτάκι με τις αναμνήσεις όποτε τα βρίσκεις σκούρα προσπαθώντας να συνεχίσεις τη ζωή ή να ζήσεις τη ζωή που ονειρευτήκαμε μαζί, μόνος από καιρό…

Μπορείς να συγκρίνεις όλα τα πρόσωπα με εκείνο, το μόνο αγαπημένο και φυσικά όλοι να είναι λειψοί στη σύγκριση, κατώτεροι, ελεεινοί…

Δεν θα το μάθει κανείς κι εγώ δε θα το πω πουθενά…

Ακοίμητος φρουρός θα στέκω δίπλα σου, να κρατώ το χέρι σου σφιχτά, να ακούω τα αναφιλητά σου και να σου λέω με χαμηλή φωνή «σώπασε»… Να σου δίνω τον ώμο ή τα γόνατά μου να γείρεις το κεφάλι σου αποκαμωμένος μέσα στα δάκρυα, να σκουπίζω τα μάτια σου απ’ τις σταλαγματιές, να σου λέω κουβέντες παρήγορες χωρίς κανένα νόημα για σένα. Πού να ξέρω εγώ… μήπως πόνεσα ποτέ όπως εσύ; Πώς να σε νιώσω; Με κούφια λόγια μονάχα θα προσπαθώ να σβήσω τον πόνο της απώλειας. Μπορείς όλα αυτά να τα κάνεις, μπορείς όλα αυτά να τα νιώσεις, μπορείς όλα αυτά να τα ζήσεις κι η ζωή να είναι άδεια, κενή, ανύπαρκτη. Ο χρόνος να κυλά κι όμως ταυτόχρονα στην ψυχή σου να μένει παγωμένος…

Σίγουρα όμως δεν μπορείς να περιμένεις, να ελπίζεις, να ονειρεύεσαι το χάδι ενός φαντάσματος, ένα χάδι σαν τη θαλασσινή αύρα στα μαλλιά σου, ένα χάδι από το χέρι που τόσο σου έχει λείψει… Τι κι αν το’ χεις ανάγκη; Πόσα ψέματα να πλάσεις στο μυαλό σου; Πόσο πια θα κουλουριάζεσαι τις νύχτες στο κενό της αγκαλιάς σου σαν να σε κρατάει κάποιος άλλος;

Δεν θα γυρίσει πια… Αυτό το ταξίδι δεν έχει επιστροφή. Πρέπει να πάψεις να περιμένεις. Ν’ αρχίσεις να ελπίζεις και να ονειρεύεσαι άλλα πράγματα, άλλους ανθρώπους, άλλους ορίζοντες… Ν’ αρχίσεις να μοχθείς για σένα και όχι για εμάς…

Δείτε ακόμη...

Απάντηση