Σαν σκοτεινιάζουν τα μάτια σου…

Πώς σκοτεινιάζει ο τόπος σαν σκοτεινιάζουν τα μάτια σου; Πόσο ξεχνάω τους ανθρώπους κι εσένα δεν μπορώ από το μυαλό μου να σε βγάλω; Μισώ το τηλέφωνο, απεχθάνομαι τα μηνύματα. Η μοναξιά μου, συντροφιά καλή, παλεύει να με ησυχάσει, που σαν ηφαίστειο βρυχώμαι. Εσύ εκεί. Δε φεύγεις ποτέ. Καθισμένος στη γωνία του κρεβατιού μου με […]

Περισσότερα...

Νυκτόβια πλάσματα

Νυκτόβια, υπέροχα πλάσματα. Κυνικά κι ερωτευμένα. Ρομαντικά και πληγωμένα. Κάποτε ήμερα, τώρα πια θηρία άγρια, έτοιμα να κατασπαράξουν. Νευρικά, με τα χέρια τους να τρέμουν καθώς τα κινούν μιλώντας. Φοβισμένα και γενναία. Έχουν βρει στο σκοτάδι της νύχτας, το δικό τους φως. Μαζί με κάτι έναστρους ουρανούς και κάτι φεγγάρια οπλισμένα με συναίσθημα. Νυκτόβια, μεθυσμένα […]

Περισσότερα...

Το ψέμα δεν σου ταιριάζει

Δεν ήταν τίποτα για μένα να σε τσεκάρω. Όμως δεν το έκανα ποτέ. Ήξερα πότε έλεγες ψέματα. Ήξερα πότε προσπαθούσες… και ήξερα και το Γιατί. Ο τρόπος που έτριβες το σβέρκο σου και γυρνούσες το βλέμμα σου σε κάποιο αντικείμενο. Το τσιγάρο που θυμώσουν να στρίψεις ξαφνικά.  Ακουμπούσες το πρόσωπό σου από αμηχανία ενώ τυχαίνει να […]

Περισσότερα...

Κύριε σκηνοθέτα…

Κύριε σκηνοθέτα, αυτή η λήψη δε μας κολακεύει. Ηθοποιοί, στα χέρια σου που κινούνται αέναα με κάθε περιγραφή και κάθε εντολή και στη φωνής σου το πρόσταγμα, που ζωντανεύει τη φαντασία σου. Ο τρόπος που σκέφτεσαι και ονειρεύεσαι παίρνει σάρκα και οστά μέσα από τις μαριονέτες σου, που υπακούν σχεδόν τυφλά τους ορισμούς σου. Κι […]

Περισσότερα...

Από το Α… ως το Ω

Αποφασισμένη πλέον, έπιασα χαρτί και μολύβι. Ξεκίνησα μια ιστορία χωρίς τέλος. Ένα παραμύθι χωρίς ενδιαφέρον, καρδούλες και συννεφάκια…   Άξαφνα σε γνώρισα, μπήκες στη ζωή μου χωρίς να το καταλάβω. Βρίσκοντας με να μετράω τα αστέρια στο πάρκο… Γιατί ήταν τόσο καθαρός ο ουρανός, όσο τα μάτια σου όταν σε πρωτογνώρισα Δεν ήθελα να κοιτάξω […]

Περισσότερα...

“Γίνεται δυσφορία η μοναχική χαρά”

“Γίνεται δυσφορία η μοναχική χαρά” – Μάρω Βαμβουνάκη Όπως τότε.. που ξενύχτησες για να τελειώσεις το παζλ των 1000 κομματιών, η ανέμελη χαρά, η επιθυμία να μοιραστείς τη χαρά σου. Όπως τότε.. στο σημαντικό τεστ τριμήνου, που μετά από πολύωρο διάβασμα κατάφερες να πάρεις άριστα και το περιβόητο proficiency που κανείς δεν πίστευε ότι θα […]

Περισσότερα...

Σε μισώ

Σε μισώ. “Γιατί;” θα με ρωτήσεις. Λες και δεν ξέρεις. Σε μισώ, γιατί με έκανες να σε ερωτευτώ τόσο δυνατά. Γιατί παλεύω όλη την ημέρα να αποδιώξω τη μορφή σου. Γιατί μου λείπει το άγγιγμά σου – δεν το χόρτασα ποτέ. Γιατί πεθύμησα να ακούσω τη φωνή σου να ψιθυρίζει στ’ αυτιά μου. Σε μισώ, […]

Περισσότερα...