Έμαθα να λέω ψέματα

Έμαθα να λέω ψέματα. Δεν ξέρω αν το έκανα με επιτυχία, αλλά δε μου άρεσε.

  1. Τα πιο όμορφα μάτια που έχω δει, ήταν πάντα τα δικά σου.
  2. Γι’  αυτά τα μάτια γύρισα.

Απλά δε θέλω να το παραδέχομαι γιατί είναι παιδιάστικο, χαζό και χωρίς νόημα (όπως τα περισσότερα πράγματα που κάνω και λέω – έτσι αφιλτράριστα, όπως μου έρθουν, αψυχολόγητα, κυκλοθυμικά.). Και γιατί δε μου αρέσει να είμαι ευάλωτη μπροστά σου. Μονίμως είμαι απλά γυμνή. Τελικά μάλλον με ξέρεις καλύτερα από ότι νόμιζα.

Συγγνώμη.
Ξέρεις εσύ γιατί.
Κι ευχαριστώ για πολλά, μα πιο πολύ που δε με άγγιξες εχθές, που δε μ’ αγκάλιασες.

Η καληνύχτα έπρεπε να ήταν αντίο. Έκανα λάθος στη λέξη.
Σήμερα είναι εκείνος ο θάνατος, που πάψαν οι φωνές στο κεφάλι μου. Σιγά σιγά θα ησυχάσουν όλα.

Υ.Γ. Συνοπτικά… Δε χανόμαστε… Ελεύθερος. Dismissed.

Δείτε ακόμη...

Απάντηση