Μικροεστιάσεις

Μικροεστιάσεις στις μέρες του φωτός στα καθημερινά κι απέριττα τα λίγα στα  μάτια των τωρινών υπαρχόντων Μικροεστιάσεις στις σιωπές που γέμιζαν τις μέρες μας χωρίς συστολή για το βουβό που φωτίζαμε τα μπαλκόνια με ησυχία και με σεβασμό χαιρετούσαμε το δάσκαλο καθώς διάβαινε από κάτω Μικροεστιάσεις στα αλλοτινά που κοιτούσαμε τον ήλιο σιωπηλοί χωρίς πολλή […]

Περισσότερα...

Μου λείπει που ήμουνα μικρός…

Μου λείπει που ήμουνα μικρός… …τότε που έβγαινα στην γειτονιά έξω απ’ το σπίτι μου και έπαιζα με τα παιδιά. Παίζαμε μηλάκια και μια φίλη που έμενε κοντά, ήταν η καλύτερη από όλους. Εγώ ήμουν άχρηστος τελείως. Δεν υπήρχε περίπτωση να πετάξω την μπάλα στον αέρα και να μην την πιάσει αυτός που δεν έπρεπε […]

Περισσότερα...

Στη δική μου πάντα φαντασία…

Λίγο σκισμένο δέρμα άσκοπα λεκιασμένο με κόκκινο εσκεμμένα ωστόσο στη δική μου φαντασία Δεν ήταν για αυτοκτονία όσο κι αν το συλλογιέσαι και με κοιτάς με δέος Καλοντυμένη λύπηση Ήταν για να ριζώσει η στιγμή στη δική μου πάντα φαντασία σαν φακός στο σώμα χαραγμένος Θύμηση αγωνίας και μόχθου να στηρίξεις όσα δεν κουβάλησε η […]

Περισσότερα...

Ημερολόγιο Καταστροφής Vol.2 – Η επόμενη μέρα

Ήσουν μπλέξιμο. Το κατάλαβα από τη πρώτη φορά που με κράτησες σφιχτά στην αγκαλιά σου. Ήταν ένα μπλέξιμο από αυτά που συνήθως τρέχω να σωθώ, όντως ήδη χιλιοκαμμένη, τσουρουφλισμένη, όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου. Έχοντας βιώσει το ξε-μπλέξιμο με τον άσχημο τρόπο αρκετές φορές. Αυτό το μπέρδεμα, εν ολίγοις, που δημιουργείται πάντα τη χειρότερη […]

Περισσότερα...

Ποιος είσαι;

Ερωτηματικά πολλά έχω. Αυτή τη φορά περισσότερα από ποτέ. Είναι δυνατόν ή ζω το όνειρο και θα ξυπνήσω; Δε θυμάμαι αν γνώρισα στη ζωή μου ποτέ κάποιον σαν εσένα. Δε θυμάμαι αν μου μίλησε κάποιος για την ελευθερία που ονειρεύομαι και κυνηγώ σα μικρή χίμαιρα. Ποιος είσαι εσύ που τόσο με καταλαβαίνεις, με νιώθεις, μου […]

Περισσότερα...