Το κρυφτό

Έλα να παίξουμε ξανά κρυφτό. Όχι πια όπως όταν ήμασταν παιδιά. Τώρα πια σα μεγαλώσαμε αλλάξανε οι τρόποι που παίζουμε.

Το παιχνίδι ίδιο μένει. Και η αφέλεια που μας διακατέχει. Μόνο που τώρα μοιάζει να έχει καταντήσει βλακεία μέσα στην ωριμότητα της ηλικίας.

Κρύψου αρχικά πίσω από το δάχτυλό σου, σαν ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο, που κρύβεται πίσω από το τραπεζάκι του σαλονιού. Να, δες με! Κρύβομαι κι εγώ.

Και τι καταλαβαίνουμε θα με ρωτήσεις… Τίποτα, απλώς νομίζουμε ότι κρατάμε επίπεδο, αποστάσεις, δε ρίχνουμε τον εγωισμό μας, κρατάμε λίγο το θυμό μας και παλεύουμε να φυλάξουμε τα νώτα μας γιατί έχουμε πληγωθεί.
Νομίζεις ότι δεν ξέρω πόσο με σκέφτεσαι, πόσο με ψάχνεις. Νομίζω το ίδιο. Σαν τα παιδιά, να παίζουμε κρυφτό.

Είναι – θα μου πεις – που υποσχεθήκαμε στους εαυτούς μας να μένουμε πάντα παιδιά, να παίζουμε πάντα παιχνίδια, να μη μεγαλώσουμε ποτέ. Έλα όμως που μεγαλώσαμε και δεν παίζουμε πια με την ίδια αθωότητα… Και τα παιχνίδια τώρα άλλαξαν, αγάπη μου. Γίνανε στρατηγικής, δύναμης κι εξουσίας.

Είχα μάθει να χάνω σαν παιδί, αν κι ήθελα πάντα να κερδίζω. Σκληροί ήμασταν σαν παιδιά, μα τώρα σκληρότεροι. Τώρα δεν αντέχω να χάσω αυτό το παιχνίδι μαζί σου. Τώρα θέλω να κερδίσω, να σου κρύψω τα πάντα αλλά να βρω τα μυστικά σου όλα, ν’ ανακαλύψω όλα εκείνα που φοβάσαι, όλα εκείνα που έχεις κάνει, τα συναισθήματά σου, τα πιο μύχια όνειρά σου. Να τα βρω και να τα κάνω δικά μου. Να τα κρατήσω στα χέρια μου, ώσπου να κρέμεσαι από αυτά με μια κλωστή.

A penny for your thoughts…

Όχι. Τελειώνω το μέτρημα και βγαίνω. Παίρνω τα χέρια από τα μάτια μου, συνηθίζω το φως στο δωμάτιο και ξεκινάω. Όπου κι αν κρυφτείς, ό,τι κι αν κρύψεις θα το βρω. Άλλωστε πώς να κρυφτεί ένας ήλιος πίσω από έναν αστεροειδή; Πώς να κρυφτεί η θάλασσα πίσω από ένα βότσαλο; Πώς να κρυφτεί ο έρωτας ο αναθεματισμένος;
“Πού να είναι; Πού να είναι;”, λέω δυνατά ίσα να νομίζεις ότι δε σε βλέπω και κινούμαι λίγο ύπουλα στο χώρο. Να νιώσεις λίγο ασφαλής μέσα στην κρυψώνα σου. Μα είσαι εκεί. Και τώρα πια βλέπω καλά, ξέρω πώς να πλησιάσω, να σε προσεγγίσω αργά, να σε κερδίσω. Γιατί θέλω να κερδίσω αυτή τη φορά, με κάθε κόστος.

Το παιδί μέσα μου, θέλει να βγάλει μια άγρια ιαχή νίκης, με το τρόπαιο δικό του. Ξέρω κατά βάθος πως έχω χάσει από καιρό τον πόλεμο, μα μια μάχη θα την κάνω δική μου. Έτοιμος;

Δείτε ακόμη...

Απάντηση