Λίγο σκισμένο δέρμα
άσκοπα λεκιασμένο με κόκκινο
εσκεμμένα ωστόσο στη δική μου φαντασία
Δεν ήταν για αυτοκτονία
όσο κι αν το συλλογιέσαι και με κοιτάς με δέος
Καλοντυμένη λύπηση
Ήταν για να ριζώσει η στιγμή στη δική μου πάντα φαντασία σαν φακός στο σώμα χαραγμένος
Θύμηση αγωνίας και μόχθου να στηρίξεις όσα δεν κουβάλησε η φωτογραφία
Φακός λοιπόν το δέρμα
Κάμερα στραμμένη με αντοχή γιγάντια προς το θυμοειδές μας το ανήμπορο να αντέξει ώρες ώρες το κακό.
Original content here is published under these license terms:
X
License Type:
Read Only
License Abstract:
You may read the original content in the context in which it is published (at this web address). No other copying or use is permitted without written agreement from the author.
Γράφουμε εμείς, μα γράφετε κι εσείς. Λίγες ιστορίες, λίγες σταγόνες από τη σκέψη των αναγνωστών μας. Αν δεν μπορείς να το πεις, μπορείς σίγουρα να το γράψεις. Κι εμείς μπορούμε να το δημοσιεύσουμε. Γιατί όλοι έχουμε κάτι να πούμε...
