Σε περιμένω…

Σε περιμένω σε άδειες αίθουσες αναμονής,
Σε σταθμούς λεωφορείων, τρένων,
Στα κρύα αεροδρόμια…
Σε περιμένω.
Ξέρω θα’ ρθεις.
Δεν ξέρω αν θ’αργήσεις, μα οι πρίγκηπες πάντα έρχονται…
Όταν τους έχεις πολύ ανάγκη.
Κι έτσι εγώ σε περιμένω στο παγκάκι του πάρκου,
Στο μπαράκι που χαλαρώνω τα βράδια
Γιατί οι πρίγκηπες δεν έρχονται φορώντας πανοπλία
Ούτε πάνω στο άσπρο άλογο.
Έρχονται μόνο μ’ ένα χάδι, μ’ ένα λουλούδι, μ ένα τραγούδι,
Μ’ ένα “σ’ αγαπώ” που δεν έχουν πει ποτέ σε καμιά άλλη.
Όπου κι αν είσαι,
Όποιος κι αν είσαι,
Ό,τι κι αν κάνεις
Σε περιμένω.
Το ξέρω…
Θα’ ρθεις.

Εβελίνα Π.

Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια κι ακόμα να μεγαλώσει. Γαλουχήθηκε με παραμύθια και πιστεύει στον έρωτα σαν αθεράπευτα ρομαντική. Γράφει γιατί έχει ανάγκη να σβήσει τα πάθη της. Μερόνυχτα με ένα χαρτί κι ένα μολύβι ή ακουμπισμένη σε ένα πληκτρολόγιο. Φοβάται μήπως ξεχάσει και ξέρει πως "Scripta manent, verba volant.". Σιχαίνεται το πρωινό ξύπνημα και πίνει τον καφέ της γλυκό. Δε μετανιώνει, μόνο ονειρεύεται. Ελεύθερη κι αυθόρμητη. Πιστεύει στο καλό μέσα στους ανθρώπους. "Νοημοσύνη είναι μόνο μία. Η συναισθηματική."