Όποτε τελειώνει ένα κομμάτι της ζωής μου και αρχίζει ένα άλλο… νιώθω όπως ένιωθα… όταν τελείωσα το δημοτικό και περίμενα το καλοκαίρι… για να πάω στο Γυμνάσιο…
Έχω φόβο και αγωνία για την συνέχεια, λαχτάρα για ό,τι καινούριο θα συναντήσω…
και όλα αυτά χωρίς απαραίτητα να “νοιάζομαι” για τα μαθήματα που θα “πάρω” την νέα χρονιά.
Φέτος λέω να μην ντύσω τα βιβλία μου… θα τα αφήσω να σκιστούνε, έχει άλλη ομορφιά το φθαρμένο.
Άσε που δείχνει ότι θυσιάστηκε για κάποιο σκοπό… και φάνηκε και χρήσιμο.
Επίσης λέω να βγαίνω πιο συχνά έξω στα διαλείμματα…
Μπορεί να κάνω και κανένα σκασιαρχείο…
Για το ποιές απουσίες στην ζωή μου θα είναι δικαιολογημένες και ποιές αδικαιολόγητες… θα αποφασίσω άλλη στιγμή.
Όπως είπε και ένα άτομο που εμφανίστηκε πρόσφατα στην ζωή μου…
“Μια τέτοια εφηβεία σε συνδυασμό με την γνώση και την εμπειρία θα ήταν ιδανική κατάσταση.”
Είμαι έτοιμος λοιπόν να ξαναζήσω άλλη μια εφηβεία…
Κάθε αρχή 1 εφηβεία …
