Τις νύχτες ταξιδεύεις με τ’ άστρα,
Εκείνα που μοιάζουν λυχναράκια στον ουρανό,
Εκείνα τα μακρινά που τρεμοσβήνουν.
Φοβήθηκα να’ ρθω μαζί σου.
Τώρα ζηλεύω όταν σε βλέπω να πηδάς από το ένα άστρο στ’ άλλο,
Ν’ ανακαλύπτεις τον κόσμο που δεν τολμώ να φτάσω και ν’ αγγίξω.
Όταν επιστρέφεις μου διηγείσαι τις περιπέτειές σου.
Άλλες αστείες, άλλες αγωνιώδεις…
Σε περιμένω κάθε πρωί, να μου πεις τι είδες στα όνειρά σου.
Θέλω να σου πω πως κι εγώ μπορώ.
Απλώς το σκοτάδι του απέραντου, αβυσσαλέου σύμπαντος με τρομάζει.
Θα κολυμπήσω λοιπόν στις σταγόνες της βροχής,
Σαν να’ ναι θάλασσες βαθιές.
Κι ύστερα θα καβαλήσω ένα ουράνιο τόξο
Και θα γυρίσω μαζί του τον κόσμο.
Ως εκεί μπορώ να φτάσω.
Δεν μπορώ πιο ψηλά.
Αλλά θα δεις…
Όταν επιστρέφω θα ζηλεύεις τις δικές μου περιπέτειες.
Εκείνα που μοιάζουν λυχναράκια στον ουρανό,
Εκείνα τα μακρινά που τρεμοσβήνουν.
Φοβήθηκα να’ ρθω μαζί σου.
Τώρα ζηλεύω όταν σε βλέπω να πηδάς από το ένα άστρο στ’ άλλο,
Ν’ ανακαλύπτεις τον κόσμο που δεν τολμώ να φτάσω και ν’ αγγίξω.
Όταν επιστρέφεις μου διηγείσαι τις περιπέτειές σου.
Άλλες αστείες, άλλες αγωνιώδεις…
Σε περιμένω κάθε πρωί, να μου πεις τι είδες στα όνειρά σου.
Θέλω να σου πω πως κι εγώ μπορώ.
Απλώς το σκοτάδι του απέραντου, αβυσσαλέου σύμπαντος με τρομάζει.
Θα κολυμπήσω λοιπόν στις σταγόνες της βροχής,
Σαν να’ ναι θάλασσες βαθιές.
Κι ύστερα θα καβαλήσω ένα ουράνιο τόξο
Και θα γυρίσω μαζί του τον κόσμο.
Ως εκεί μπορώ να φτάσω.
Δεν μπορώ πιο ψηλά.
Αλλά θα δεις…
Όταν επιστρέφω θα ζηλεύεις τις δικές μου περιπέτειες.
