Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Ομόνοια, Ξενοδοχείο φτηνό στεγάζει χαμένα όνειρα. Πόρνη ζωή. Αγορασμένοι έρωτες, Πληρωμένες αγάπες. Δωμάτια χωρίς θέα… Λίγες στιγμές ψεύτικο πάθος. Πουλημένη ψυχή στο διάολο Κι η κόλαση αργή, καθημερινή. Βρώμικα στρώματα. Εργοστάσιο ακριβοπληρωμένων επαφών. Λεηλατημένα κορμιά κι η ψυχή ακόμα ζωντανή. Πονάει…
Ντυμένη στα λευκά η πριγκίπισσα, Φορώντας τις βαριές δαντέλες, τα αστραφτερά διαμάντια και την αγάπη της, Καρφιτσωμένα στα μαλλιά της μοσχομυριστά άνθη λεμονιάς, Στα χείλη το χαμόγελο ανυπόμονο, Το βλέμμα της αγνό, ερωτευμένο. Περπάτησε ένα κατακόκκινο χαλί, Πέρασε ανάμεσα από λευκά ξύλινα φανάρια με χοντρά λευκά κεριά, Αραδιασμένα στο πλάι του διαδρόμου, που διέσχισε, Στηριγμένη […]
Ρουφώ αχόρταγα κάθε φιλί, κάθε ανάσα σου, σαν να’ ναι η τελευταία που θα μοιραστείς μαζί μου. Πώς να σε χορτάσω; Κάθε μέρα μοιάζει πιο φωτεινή, κάθε αγκαλιά ιδανική και τα όνειρα τόσα πολλά, για να τ’ αφήσεις να χαθούν. Πώς να σε βαρεθώ; Κάθε στιγμή και μια καινούρια περιπλάνηση σε άγνωστα μονοπάτια που τα […]
Με πνίγει η τόση αγάπη που σου’ χω. Δε μ’ αφήνει ν’ αναπνεύσω, να ζήσω. Ένα χέρι που σφίγγει το λαιμό μου σαν τανάλια. Ξηλώνει με τη δύναμή του το μαργαριταρένιο περιδέραιο που μου χάρισες στην πρώτη μας επέτειο. Ασφυκτιώ σε ένα κορμί που δεν απέμεινε τίποτε δικό μου. Όλα σου ανήκουν. Σε σένα. Στην […]
Είναι κάτι βράδια, αξημέρωτες αγάπες Που ενώ ο πόνος έχει γίνει συγκάτοικος στη μοναξιά, Ακόμη περιμένεις το φεγγάρι να γλιστρήσει κάτω απ’ την πόρτα σου, Να μπει κρυφά στο μικρό δωμάτιο, Να σιγοψιθυρίσει μες στ’ αυτί σου Γλυκά, ανομολόγητα «σ’ αγαπώ» Κι έπειτα απ’ τις χαραμάδες να ξεφύγει πάλι μόνο. Αυτά τα βράδια με τα […]
Ακροβάτες αιωρούνται μετέωροι στο κενό του νου μου, δίχως σχοινιά, δίχως δίχτυα ασφαλείας. Σε κόλπα ριψοκίνδυνα και νούμερα εντυπωσιακά, που τα παρακολουθείς με δέος και κομμένη την ανάσα. Σε ένα περιπλανώμενο τσίρκο που κουβαλώ πάντα μαζί μου, μέσα μου και διασκεδάζει γηγενείς και οδοιπόρους. Θηριοδαμαστές πολεμούν να ορίσουν και να δαμάσουν τα ασίγαστα πάθη. Να […]
Πόσο μου μοιάζεις, μικρέ μου μελαγχολικέ πρίγκιπα… Όταν χαμογελάς, για να μη δει κανείς πόσο λυπάσαι, την καρδιά σου να δακρύζει, να σκίζεται. Όταν γελάς δυνατά, για να κρύψεις τον πόνο σου, που ματώνει τα σπλάχνα σου, που αχρηστεύει το νου. Όταν η φλυαρία σου καμουφλάρει την αμηχανία σου, το φόβο για το άγνωστο, το […]