Μοιάζει απόψε η μοναξιά πιο οδυνηρή από ποτέ, καθώς γεμίζει τα δωμάτια με την ασφυκτική παρουσία της. Να’ τανε καπνός από τσιγάρο, θα’ φευγε από το ανοιχτό παράθυρο. Μα δεν είναι. Στη σκέψη πως θα’ τανε απόψε, αν ήσουν εδώ, εκείνη χορεύει σα δαίμονας τριγύρω και γελά σαρδόνια. Θα τη συνηθίσω κάποια στιγμή, θα την […]

Κοιμήθηκα σαν παιδί μετά από καιρό. Ήσυχα κι αγνά, μα δίχως την αγκαλιά σου. Βαθιά και χωρίς όνειρα, χωρίς πολύτιμα φορτία στο μυαλό μου, μήτε ανάγκες, ούτε καν εύθραυστα νοήματα που τους έπρεπε προσοχή. Άφησα στην άκρη τα συναισθήματα και τις σκέψεις, να βρω λιγάκι λήθη. Να λησμονήσω αμαρτίες και λάθη, να αφήσω λίγο χώρο […]