Πώς σκοτεινιάζει ο τόπος σαν σκοτεινιάζουν τα μάτια σου; Πόσο ξεχνάω τους ανθρώπους κι εσένα δεν μπορώ από το μυαλό μου να σε βγάλω; Μισώ το τηλέφωνο, απεχθάνομαι τα μηνύματα. Η μοναξιά μου, συντροφιά καλή, παλεύει να με ησυχάσει, που σαν ηφαίστειο βρυχώμαι. Εσύ εκεί. Δε φεύγεις ποτέ. Καθισμένος στη γωνία του κρεβατιού μου με […]