Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
Λίγο σκισμένο δέρμα άσκοπα λεκιασμένο με κόκκινο εσκεμμένα ωστόσο στη δική μου φαντασία Δεν ήταν για αυτοκτονία όσο κι αν το συλλογιέσαι και με κοιτάς με δέος Καλοντυμένη λύπηση Ήταν για να ριζώσει η στιγμή στη δική μου πάντα φαντασία σαν φακός στο σώμα χαραγμένος Θύμηση αγωνίας και μόχθου να στηρίξεις όσα δεν κουβάλησε η […]
Ήσουν μπλέξιμο. Το κατάλαβα από τη πρώτη φορά που με κράτησες σφιχτά στην αγκαλιά σου. Ήταν ένα μπλέξιμο από αυτά που συνήθως τρέχω να σωθώ, όντως ήδη χιλιοκαμμένη, τσουρουφλισμένη, όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου. Έχοντας βιώσει το ξε-μπλέξιμο με τον άσχημο τρόπο αρκετές φορές. Αυτό το μπέρδεμα, εν ολίγοις, που δημιουργείται πάντα τη χειρότερη […]