Δεν υπάρχουν πολλές σταθερές όταν μιλάμε για τον ανθρώπινο παράγοντα. Αντίθετα, ποσοτικοποιώντας την ανθρώπινη συνιστώσα, έχουμε να κάνουμε περισσότερο με μεταβλητές. Αυτές οι μεταβλητές αλληλεπιδρούν, ωριμάζουν ετεροχρονισμένα, απορρίπτονται ή δημιουργούν νέες εξισώσεις. Μίλησα για ανθρώπινη συνιστώσα, καθώς ο άνθρωπος επηρεάζεται από πολλά, πέρα από την ίδια του τη φύση. Γιατί στα λέω όλα αυτά; Γιατί στις επόμενες γραμμές δεν θα διακρίνεις τίποτα παραπάνω από τη δική μου οπτική στα πράγματα, ίσως λίγο διαφορετική ή πιο κοντά στη δική σου.
Αν βάλουμε το εγώ μας στη μέση – έναν εγωκεντρισμούλη όλοι/ες τον διαθέτουμε – καταλήγουμε να αποτελούμαστε από ένα σύνολο κύκλων οι οποίοι εφάπτονται με εκείνους των ανθρώπων που έχουμε γύρω μας. Έτσι δημιουργούνται παράλληλα τα όρια, στα οποία επιτρέπουμε την είσοδο άλλων στο κύκλο, την αρχή και το τέλος σε κάθε προσωπική ελευθερία, αλλά αυτό είναι άλλη συζήτηση. Όταν λέμε ότι ανοίγουμε το κύκλο μας εννοούμε πως πρακτικά εντάσσουμε περισσότερο κόσμο (duh?!) αλλά ποιος είναι ο λόγος που το κάνουμε;
Μιλώντας από μία πιο εσωστρεφή σκοπιά, κατά βάση διακρίνω την ανασφάλεια και την έλλειψη της αυτοπραγμάτωσης. Αναζητούμε το χειροκρότημα και την επιβεβαίωση τρίτων για δικές μας πράξεις. Άλλοτε, μπορεί να είναι η αναζήτηση στήριξης σε ποικίλες στιγμές ή απλές παρέες που θα μας κάνουν να γελάσουμε χωρίς πολλές ερωτήσεις. Όταν ο κύκλος όμως σταδιακά μειώνεται αντιλαμβανόμαστε και την πραγματική του υπόσταση. Ποιοι στήριξαν και μέχρι πόσο άντεξαν; Γίναμε ανυπόφοροι για τους άλλους και αν ναι, τι ανοχή έχει η φιλία στη πίεση; Που τελειώνει και ξεκινάει κάθε ανθρώπινη σχέση;
Εδώ πρέπει να διαχωρίσουμε κάτι.
Γνωστοί, φίλοι, επαγγελματικές σχέσεις και όλες οι ενδιάμεσες καταστάσεις που μπορούν να προκύψουν. Φαντάζει δυσκολότερο το να εξετάζεις αντικειμενικά κάθε ανθρώπινη σχέση όταν ειδικά οι περισσότεροι οδηγούμαστε από εγωιστικά κίνητρα. Μυστικά, προσωπικά δεδομένα, ενέργειες που έμμεσα μας επηρεάζουν, είναι μόνο μερικά από τα είδη καπνού που καλύπτουν τις ανθρώπινες σχέσεις. Δυστυχώς η έλλειψη ειλικρίνειας και οι κρυφές ατζέντες, έρχονται να προστεθούν με την εσφαλμένη εικόνα της ελαφριάς ευτυχίας που εξάγεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Χωράνε πολλές κατευθύνσεις καθώς υψώνω το δάχτυλο των ευθυνών, φυσικά πρέπει να κοιτάξω και μένα μαζί του (και συ, εσένα κ.ο.κ).
2 κάππα που μπορούν να σε απασχολήσουν. Θυμήσου ότι ορισμένοι άνθρωποι είναι όπως είναι και δεν αλλάζουν. Βασικά, μη δοκιμάσεις ή μη ξεκινήσεις προσπαθώντας να αλλάξεις τους ανθρώπους γύρω σου. Βρες αυτούς που είναι πιο κοντά σε αυτό που θες να λαμβάνεις και να δίνεις – εφόσον μπορείς – αντίστοιχα. Αλλιώς ξεκίνησε να ανακαλύπτεις την ομορφιά στη μοναξιά.
Το κείμενο είναι βαρύ. Ίσως και ένα κακό και προβληματικό, διόλου καλοκαιρινό ανάγνωσμα. Έχω τις απαντήσεις μου και ίσως είναι καιρός να αναζητήσεις τις δικές σου. Καλή τύχη.
Υ.Γ. Ευχαριστώ την Ανθή.
