Οι μουσικοί του δρόμου γεμίζουν τον ατέλειωτο περίπατό μας με νότες που τρέχουν, γελούν και χορεύουν.
Κλέβω ένα από τα κλειδιά του πενταγράμμου τους, για να ανοίξω τις πόρτες που οδηγούν στην καρδιά σου.
Κρατώ το χέρι σου, τα δάχτυλά μας μπερδεμένα, ο κόσμος περπατά γύρω μας σκυφτός και σκυθρωπός. Γυρίζω να κοιτάξω τα μάτια σου, τις γνώριμες ρυτίδες γύρω τους και το γλυκό ζεστό χαμόγελό σου.
Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου… Τι καλύτερο δώρο από την αγάπη σου, από μια βόλτα γεμάτη μουσική, από τις ευχές των φίλων στο τηλέφωνό μου που δε σταματά να χτυπά….
Κι αν τα χρόνια περνούν, τουλάχιστον περνούν όμορφα, γεμάτα και χορτασμένα… Σβήνω τα κεράκια της τούρτας χαρούμενη για όσα μου έχει χαρίσει ο κόσμος, η ζωή κι εσύ.
Original content here is published under these license terms:
X
License Type:
Read Only
License Abstract:
You may read the original content in the context in which it is published (at this web address). No other copying or use is permitted without written agreement from the author.
Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια κι ακόμα να μεγαλώσει. Γαλουχήθηκε με παραμύθια και πιστεύει στον έρωτα σαν αθεράπευτα ρομαντική. Γράφει γιατί έχει ανάγκη να σβήσει τα πάθη της. Μερόνυχτα με ένα χαρτί κι ένα μολύβι ή ακουμπισμένη σε ένα πληκτρολόγιο. Φοβάται μήπως ξεχάσει και ξέρει πως "Scripta manent, verba volant.". Σιχαίνεται το πρωινό ξύπνημα και πίνει τον καφέ της γλυκό. Δε μετανιώνει, μόνο ονειρεύεται. Ελεύθερη κι αυθόρμητη. Πιστεύει στο καλό μέσα στους ανθρώπους.
"Νοημοσύνη είναι μόνο μία. Η συναισθηματική."
