Καθώς παρατηρώ τον ουρανό να σκοτεινιάζει, τα σύννεφα να εξαφανίζουν, να καταπίνουν σχεδόν τον ήλιο, ακούω ένα θόρυβο υπόκωφο. Περιμένω να ξεκινήσει μια δυνατή βροχή. Μην ξεχνάς πως δεν φοβάμαι τους κεραυνούς και τις αστραπές στον ορίζοντα.

Σήμερα θα αφήσω ανοιχτό το παραθυρό μου για να φέρει ο αέρας μέσα τις στάλες της βροχής. Βαρέθηκα να τις κοιτάζω να αφήνουν σημάδια καθώς κυλούνε στο τζάμι. Θα ανοίξω τις κουρτίνες και θα έχω συντροφιά μου και τα φύλλα των δέντρων που πέφτουν.

Ύστερα αποφάσισα να βγω μια βόλτα στο δρόμο, με το τζιν σορτσάκι μου, το λευκό κοντομάνικο φαρδύ μπλουζάκι μου και τα χρωματιστά πάνινα παπούτσια μου. Θα περπατήσω λιγάκι, θα τρέξω, θα χοροπηδήξω στο ρυθμό μιας μουσικής γραμμένης στο μυαλό μου. Θα τραγουδήσω λίγο, θα πετάξω στο πλάι την ροζ ομπρέλα μου, θα ανοίξω τα χέρια μου προς τον ουρανό και θα αρχίσω να γελώ.

Οι περαστικοί θα με κοιτούν παράξενα, μα δε με νοιάζει.
Βρεγμένη, λίγο κουρασμένη, λίγο κρυωμένη αλλά ευτυχισμένη γιατί έμαθα να γεύομαι κάθε στιγμή της ζωής. Θα’ ρθεις μαζί;