Όλοι σου λεν πως η ζωή είναι μικρή.
Κι όλα σου μοιάζουν να’ ναι ασήμαντα, πεζά.
Αν τα τραγούδια σου φαίνονται δράκοι από τα παραμύθια
Που βγάζουν φλόγες και την καρδιά σου καίνε,
Κι αν σε ξεχάσαν, κι αν σε προσπέρασαν φίλοι κι αγάπες,
Όταν νιώσεις μόνος μες στον καθρέφτη θα με βρεις.
Αυτόν που φοβάσαι τόσο να κοιτάξεις…
Γιατί εγώ είμαι εσύ και είμαι εδώ.
Αν μ’αγαπάς ποτέ δεν θα’σαι μόνος.
Στα κρύα βράδια του χειμώνα
Στη ζεστασιά της αγκαλιάς σου, σ’ ένα βιβλίο που σε ταξιδεύει,
Σ’ ένα τραγούδι που μιλά για όνειρα…
Στις φωτογραφίες με αναμνήσεις κι σ’ ένα τσιγάρο συντροφιά με το ποτό σου
Στο μπαράκι που συχνάζεις….
Εμένα μόνο να ακούς…
Οι καρδιές δε λένε ποτέ ψέματα.
Original content here is published under these license terms:
X
License Type:
Read Only
License Abstract:
You may read the original content in the context in which it is published (at this web address). No other copying or use is permitted without written agreement from the author.
Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια κι ακόμα να μεγαλώσει. Γαλουχήθηκε με παραμύθια και πιστεύει στον έρωτα σαν αθεράπευτα ρομαντική. Γράφει γιατί έχει ανάγκη να σβήσει τα πάθη της. Μερόνυχτα με ένα χαρτί κι ένα μολύβι ή ακουμπισμένη σε ένα πληκτρολόγιο. Φοβάται μήπως ξεχάσει και ξέρει πως "Scripta manent, verba volant.". Σιχαίνεται το πρωινό ξύπνημα και πίνει τον καφέ της γλυκό. Δε μετανιώνει, μόνο ονειρεύεται. Ελεύθερη κι αυθόρμητη. Πιστεύει στο καλό μέσα στους ανθρώπους.
"Νοημοσύνη είναι μόνο μία. Η συναισθηματική."
