Κρατώ στα χέρια μου μια Polaroid και νιώθω μια χαρμολύπη, βλέποντας τα πρόσωπά μας. Μια φωτογραφία της “στιγμής” που πήρε ώρες να τη φανταστούμε, να τη σκηνοθετήσουμε. Να ποζάρουμε, να ρυθμίσουμε το φωτισμό. Να μοιάζει ανέμελη, απλή και καθημερινή. Να δείχνει χωρίς κόπο, αβίαστη, ατημέλητη, αληθινή. Μια φωτογραφία που θα κρεμάσω στο ψυγείο πίσω από […]
Τὰ ἐν οἴκῳ μὴ ἐν δήμῳ
– Σε χτύπησε; – Όχι σκόνταψα και χτύπησα στο κομοδίνο. Κάπως έτσι δικαιολογούσα τα σημάδια, σε όλους εκείνους που έβλεπαν το σαστισμένο μου βλέμμα και τον τρόμο αλλά δεν ήξεραν τι κρύβει πίσω της η σιωπή. Μπορείς να μαντέψεις, μα δε θα το παραδεχτώ ποτέ. Ήσουν ο άντρας μου. Αυτός που μ’αγαπούσε, με φρόντιζε. Τίμιος, […]
Εκείνος, ο άλλος μου εαυτός
Σήμερα συνάντησα στον καθρεφτη το συμπονετικό μου εαυτό. Εκείνο τον άλλο. Δεν μου είναι άγνωστος αλλά μοιάζει τρομακτικός. Αν όχι ο ίδιος, τότε μάλλον η συναναστροφή μαζί του. Βλέπεις από καιρό τον κρύβω από τους ανθρώπους σα να ντρέπομαι για αυτόν αλλά κατάβαθα τον αγαπώ. Πώς να αποκόψεις ένα κομμάτι σου; Σα να αφαιρείς ένα […]
Σε αποδέχομαι
Πόσο δύσκολη λέξη η αποδοχή. Αν κοιτάξεις τριγύρω θα καταλάβεις ότι οι άνθρωποι δεν αποδέχονται μήτε τον ίδιο τους τον εαυτό. Πώς περιμένεις εσύ να αποδεχτούν κάποιον άλλο; Θα μου πεις μπορεί να φταίει που δεν κοιτάξαμε πρώτα μέσα μας για να γνωρίσουμε την ίδια μας την ύπαρξη. Ίσως κι ο αγώνας προς το ανύπαρκτο […]
Προσωρινά
Δε θέλω να ερωτευτώ την πρόσκαιρη υπεροχή σου. Ο χρόνος δεν ήταν σύμμαχός της ποτέ. Τελειότητα μπορεί να λογίζεται μονάχα ο δρόμος προς τον παράδεισο. Ένα μικρό κακοτράχαλο μονοπάτι, με κάτι βάτους, που σου άφησαν σημάδι. Εγώ αυτά τα σημάδια θέλω να τα δω και να τα φιλήσω. Ένα ένα προσεκτικά. Θέλω να σε παρατηρώ […]
Κάποιο καλοκαίρι στο χωριό
Οι αναμνήσεις και τα χρώματα, οι μυρωδιές κι η αφή ζωντανεύουν ξανά και ξανά, σ’ ένα αέναο γαϊτανάκι. Ένα γαϊτανάκι πλεγμένο σε μια πλατεία στο χωριό από κορίτσια με ξέπλεκα μαλλιά. Κορίτσια δροσερά, στην πρώτη εφηβεία τους, άγουρα ακόμα, τη στιγμή που αναμοχλεύουν όνειρα που αφήνουν πίσω το τελευταίο ψήγμα αθωότητας. Χρωματιστά γιορντάνια περασμένα στα […]
Κοινωνικός απολογισμός ηλιθίων
Τα τελευταία χρόνια συνήθισα για διάφορους λόγους (επαγγελματικούς, εθελοντικούς και κάποιες φορές προσωπικούς) να φτιάχνω απολογισμούς. Αυτοί οι απολογισμοί δεν ήταν πάντοτε ετήσιοι, άλλες φορές μηνιαίοι. Αφορούσαν το τέλος ενός project ή σηματοδοτούσαν το τέλος μιας διοργάνωσης. Εν μέσω καραντίνας και απομόνωσης αυτή τη φορά, ήρθε η ώρα για ένα ακόμη απολογισμό. Σερφάροντας λιγάκι στο […]
Κάλπικη δεκάρα
Θυμάμαι, κάποτε, σε μια ασπρόμαυρη ελληνική ταινία πρωταγωνιστούσε, ουσιαστικά, μια κάλπικη λίρα. Παρακολουθούσες με το σύνδρομο της κλειδαρότρυπας, τις ιστορίες των κατόχων της. Άλλαζε χέρια και ιδιοκτήτες συνεχώς, αφού δεν είχε καμιά απολύτως αξία. Κανείς δεν την ήθελε. Πλαστό νόμισμα. Κάπως έτσι είσαι κι εσύ. Ούτε καν κάλπικη λίρα. Μια κάλπικη δεκάρα με τρύπα στη […]
Καραντίνα
Την είπανε καραντίνα τη μοναξιά. Εκείνη τη μοναξιά που εγώ την είχα συνηθίσει. Την είχα συνηθίσει από παιδί και την αγαπούσα χωμένη στα βιβλία μου. Μέσα στη μοναξιά μαθαίνεις τον εαυτό σου, τον σέβεσαι. Παύεις να τον φοβάσαι και τον αγαπάς. Βλέπεις τα όριά του. Τα ξεπερνάς. Τον κάνεις καλύτερο. Κάνεις απολογισμούς. Μαθαίνεις, εκπαιδεύεσαι. Στην […]
Εξεταστική
Καμία εξεταστική δεν περάστηκε χωρίς στόχους. Ούτε με ένα απογοητευτικό 5άρι, απλά για να περάσεις. Πόσο όμως θα σου επιτρέπεις αυτά τα εύκολα 5άρια; Πόσο θα δικαιολογείς τις επιλογές σου; Είναι σίγουρα δικαίωμα σου, να βγάλεις τη σχολή με 5. Είναι όμως στις δυνατότητες σου; Είσαι σίγουρος/η πως τις έχεις ανακαλύψει όλες;
Κράτα το μυαλό σου ασφαλές
Ακούς κάθε μέρα χίλιες δυο ανοησίες. Γεμίζουν τον εγκέφαλό σου με άχρηστες πληροφορίες, την καρδιά σου με τοξικά συναισθήματα. Άλλες ασχολούνται με την καθημερινότητά σου, με τη ρουτίνα σου, με τις απόψεις και τις αποφάσεις σου. Άλλες με τον τρόπο που επιλέγεις να ζήσεις τη ζωή σου, άλλες με τον τρόπο που σκέφτεσαι κι άλλες […]
Υφασμάτινοι άνθρωποι
Τα περισσότερα χρόνια της ως τώρα ζωής μου, τα ξόδεψα σε μια πόλη που μοιάζει μεγάλο χωριό. Μια πόλη στον κάμπο, στην επαρχία. Εδώ οι άνθρωποι γνωρίζονται σχεδόν όλοι μεταξύ τους με τα μικρά τους ονόματα. Άλλοι είναι συγγενείς, άλλοι φίλοι, άλλοι γείτονες, άλλοι γνωστοί. Όλοι όμως γνωρίζουν ποιος είσαι και τι κάνεις σε τούτο […]