Το πρόσωπο του απέναντι κελιού

Απέναντί μου εκείνο το πρόσωπο, Πίσω από τις διπλές, βαριές σιδεριές. Μας χωρίζουν πολλά, Μα αναπνέουμε τον ίδιο βαρύ, υγρό, πνιγερό αέρα, εδώ στο υπόγειο. Ίσως μιλάμε την ίδια γλώσσα. Δεν ξέρω, δεν του μίλησα ποτέ. Μπορεί ακόμα να πιστεύουμε στην ίδια ιδέα, Να’ χουμε τις ίδιες αρχές, τις ίδιες αξίες, την ίδια φιλοσοφία. Άραγε […]

Περισσότερα...

Μικραίνω…

Μικραίνω κι όλο μικραίνω ώσπου γίνομαι μια σταλιά. Μια κουκκίδα στο άπειρο. Ο κόσμος στροβιλίζεται γύρω μου με μανία και το κεφάλι μου βαρύ. Θυμίζει πρωινό ξύπνημα έπειτα από μια βραδιά με τρελό μεθύσι. Φοβάμαι τα ανεξίτηλα χρώματα που πληθαίνουν και λαμπυρίζουν γύρω μου βιαστικά σαν αμέτρητες πυγολαμπίδες και πνίγομαι. Όσο μικραίνω τόσο πνίγομαι, σαν […]

Περισσότερα...

Το ανθρωπάκι…

Τι κι αν περάσαν τόσα χρόνια; Εγώ μονάχα εσένα αγάπησα. Ανάμεσα στου σκακιού τα πιόνια Δίχως αιτία επαναστάτησα. Και τι με πέρασες εμένα; Ένα ανθρωπάκι χωρίς ψυχή, Που τριγυρνάει στα χαμένα Και τραγουδάει στη βροχή; Σήκωσες τ’ όπλο και πυροβόλησες Ίσια στη δική μου την καρδιά Μ’ οργή και μίσος, δε με συγχώρησες Και στο […]

Περισσότερα...