Μόνος

Είναι φορές, που ενώ τριγύρω είναι τόσοι πολλοί, αισθάνεσαι μόνος. Τόσο μόνος… Όταν νομίζεις πως είσαι ευτυχισμένος, πάντα κάτι σε ανατρέπει. Εκεί που σκέφτεσαι πως όλα πάνε καλά, μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου τα δεδομένα αλλάζουν. Ο κόσμος φεύγει κάτω απ’ τα πόδια σου. Καμιά φορά πιστεύεις πως ο Θεός μας τιμωρεί για την αλαζονεία […]

Περισσότερα...

Καταραμένη λογική…

Αποθαρρύνει τις ελπίδες. Σβήνει τα όνειρα. Μου λέει «Πάψε!» Η ζωή είναι δύσκολη, Γεμάτη πόνο, φόβο, θλίψη. Αχ! Καταραμένη λογική. Τύψεις συνειδήσεως για κάθε σφάλμα. Πρόσεξε! Όχι. Δε μαθαίνουμε απ’ τα λάθη. Μόνο πονάμε, πληγωνόμαστε. Μην πονέσεις! Πρόσεξε. Καταραμένη λογική. Περνά από κόσκινο τα συναισθήματά μου. Τούτο είναι λάθος. Μη νιώθεις, Μονάχα σκέψου. Η ζωή […]

Περισσότερα...

Ομόνοια

Ομόνοια, Ξενοδοχείο φτηνό στεγάζει χαμένα όνειρα. Πόρνη ζωή. Αγορασμένοι έρωτες, Πληρωμένες αγάπες. Δωμάτια χωρίς θέα… Λίγες στιγμές ψεύτικο πάθος. Πουλημένη ψυχή στο διάολο Κι η κόλαση αργή, καθημερινή. Βρώμικα στρώματα. Εργοστάσιο ακριβοπληρωμένων επαφών. Λεηλατημένα κορμιά κι η ψυχή ακόμα ζωντανή. Πονάει…

Περισσότερα...

Παραμύθια…

Ντυμένη στα λευκά η πριγκίπισσα, Φορώντας τις βαριές δαντέλες, τα αστραφτερά διαμάντια και την αγάπη της, Καρφιτσωμένα στα μαλλιά της μοσχομυριστά άνθη λεμονιάς, Στα χείλη το χαμόγελο ανυπόμονο, Το βλέμμα της αγνό, ερωτευμένο. Περπάτησε ένα κατακόκκινο χαλί, Πέρασε ανάμεσα από λευκά ξύλινα φανάρια με χοντρά λευκά κεριά, Αραδιασμένα στο πλάι του διαδρόμου, που διέσχισε, Στηριγμένη […]

Περισσότερα...

Πώς να σε χορτάσω…

Ρουφώ αχόρταγα κάθε φιλί, κάθε ανάσα σου, σαν να’ ναι η τελευταία που θα μοιραστείς μαζί μου. Πώς να σε χορτάσω; Κάθε μέρα μοιάζει πιο φωτεινή, κάθε αγκαλιά ιδανική και τα όνειρα τόσα πολλά, για να τ’ αφήσεις να χαθούν. Πώς να σε βαρεθώ; Κάθε στιγμή και μια καινούρια περιπλάνηση σε άγνωστα μονοπάτια που τα […]

Περισσότερα...

Το τσίρκο

Ακροβάτες αιωρούνται μετέωροι στο κενό του νου μου, δίχως σχοινιά, δίχως δίχτυα ασφαλείας. Σε κόλπα ριψοκίνδυνα και νούμερα εντυπωσιακά, που τα παρακολουθείς με δέος και κομμένη την ανάσα. Σε ένα περιπλανώμενο τσίρκο που κουβαλώ πάντα μαζί μου, μέσα μου και διασκεδάζει γηγενείς και οδοιπόρους. Θηριοδαμαστές πολεμούν να ορίσουν και να δαμάσουν τα ασίγαστα πάθη. Να […]

Περισσότερα...

Αντίο…

Κόκκινο μελάνι στο χαρτί, αίμα που σταλάζει, δάκρυα, πόνος, λησμονιά. Γράμματα, καυτές αναμνήσεις ανεξίτηλα σημάδια στο κορμί, χαραγμένα ως το θάνατο πέρα από τη λήθη. Κοφτερή λάμα, στιγμή που τη ζεις ξανά και ξανά ως το τέλος. Ζωή σαν παραμύθι, σαν νουβέλα. Έρως, πόλεμος, ταξίδι, συνάντηση με το Θεριστή, μελαγχολία, λήθαργος. Δαίμονες κι άγγελοι χορεύουν […]

Περισσότερα...

Έμαθα, έμαθες, μάθαμε….

Έμαθα ν’αγαπώ τη μοναξιά μου Και τη σιωπή, Ένα μπαλκόνι με θέα το Αιγαίο, Ένα κατακοκκινο γεράνι, Κι ένα οποιοδήποτε βιβλίο. Κοίταξέ με! Μου μοιάζεις… Έμαθες ν’αγαπας τα παραμύθια και τα άλικα τριαντάφυλλα, Το νερό και την αίσθηση της άμμου στα πόδια σου Σε ατελείωτους περιπάτους στην παραλία, Έμαθες να αγαπάς και τους ανθρώπους Κι […]

Περισσότερα...

Οι δέκα εντολές – Κανονισμός ύπαρξης

Να θυμηθείς… να σκεπάσεις με ένα λευκό σεντόνι τους καθρέφτες του σπιτιού. Να μη βλέπεις στο είδωλό σου την απόγνωση και τη θλίψη στα μάτια – αυτά που ποτέ δε γελούν όσο τρανταχτό κι αν είναι το γέλιο σου.   Να θυμηθείς πως πρέπει να κρύψεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου τα όνειρα που […]

Περισσότερα...

Σώματα άδεια

Σώματα άδεια από ψυχή. Σε λεωφόρους, δρόμους, Σε γωνιές Πεταμένη μη ζεις. Ξέρω. Ο φόβος είναι δυνατός. Νίκησέ τον, αγάπη μου. Τριάντα αργύρια δε σου φτάνουν. Κάθε νύχτα μην πουλιέσαι. Το κορμί σου φθείρεται Μα σκέψου την ψυχή. Μη γίνεις άδειο σώμα. Προαγωγός στο νου σου Μονάχη εσύ είσαι. Πάλεψέ τον. Σε λεωφόρους, δρόμους, Σε […]

Περισσότερα...

Οι καρδιές δε λένε ποτέ ψέματα

Όλοι σου λεν πως η ζωή είναι μικρή. Κι όλα σου μοιάζουν να’ ναι ασήμαντα, πεζά. Αν τα τραγούδια σου φαίνονται δράκοι από τα παραμύθια Που βγάζουν φλόγες και την καρδιά σου καίνε, Κι αν σε ξεχάσαν, κι αν σε προσπέρασαν φίλοι κι αγάπες, Όταν νιώσεις μόνος μες στον καθρέφτη θα με βρεις. Αυτόν που […]

Περισσότερα...