Ψάχνω το πρόσωπό σου ανάμεσα στα γνώριμα πρόσωπα της καθημερινότητάς μου.
Ψάχνω τη φωνή σου ανάμεσα στους θορύβους της πόλης και στα τραγούδια που αγαπώ.
Ψάχνω την αγκαλιά σου στις δανεικές αγκαλιές που κρύβομαι τα άδεια μου βράδια.
Την αγάπη σου ψάχνω, για να γεμίσει το κενό της καρδιάς μου κάτι νύχτες που μένω μόνη αγκαλιά με το πάπλωμα και συντροφιά με το ραδιόφωνο.
Και το χάδι σου ψάχνω για να σβήσει μεμιάς κάθε άλλη έγνοια απ’ το μυαλό μου.
Ψάχνω τα γαλάζια σου μάτια γιατί με μάθανε να ζω, να ταξιδεύω.
Και μου λείπεις.
Μα όσο περισσότερο μου λείπεις τόσο περισσότερο φοβάμαι πως πρέπει να συνηθίσω στην απουσία σου και να πάψω να σ’αναζητώ σε όλα όσα σε θυμίζουν.
Μα ποτέ δε θα πάψω να σ’αγαπώ…
Original content here is published under these license terms:
X
License Type:
Read Only
License Abstract:
You may read the original content in the context in which it is published (at this web address). No other copying or use is permitted without written agreement from the author.
Πέρασαν σχεδόν 30 χρόνια κι ακόμα να μεγαλώσει. Γαλουχήθηκε με παραμύθια και πιστεύει στον έρωτα σαν αθεράπευτα ρομαντική. Γράφει γιατί έχει ανάγκη να σβήσει τα πάθη της. Μερόνυχτα με ένα χαρτί κι ένα μολύβι ή ακουμπισμένη σε ένα πληκτρολόγιο. Φοβάται μήπως ξεχάσει και ξέρει πως "Scripta manent, verba volant.". Σιχαίνεται το πρωινό ξύπνημα και πίνει τον καφέ της γλυκό. Δε μετανιώνει, μόνο ονειρεύεται. Ελεύθερη κι αυθόρμητη. Πιστεύει στο καλό μέσα στους ανθρώπους.
"Νοημοσύνη είναι μόνο μία. Η συναισθηματική."
