Διακωμωδώ την ελαφρότητα του είναι μου. Την αιώνια αφέλειά μου να ανακαλύπτω το καλό μέσα στους ανθρώπους. Τον ανόητο ρομαντισμό να πιστεύω στον απόλυτο έρωτα. Κυνικά, με ένα ουίσκι βρέχω τα χείλη μου τα μπαρουτοκαπνισμένα από το τσιγάρο. Το τασάκι δίπλα μου γεμίζει σταδιακά και η τηλεόραση ανοιχτή κάπου στο βάθος, μου κρατά συντροφιά, παρέχοντας […]