Στο ξενοδοχείο

Είναι κι απόψε ένα από εκείνα τα βράδια που ξαπλωμένος στο άδειο κρεβάτι σου, κοιτάζεις με απόγνωση το ταβάνι του καπνισμένου δωματίου. Ο καπνός των τσιγάρων σου αιωρείται παιχνιδιάρικα, πότε από το τσιγάρο που’χει σταθμεύσει στα χείλη σου, πότε από το άλλο που ξεκουράζεται στο τασάκι. Μυρίζει ξενοδοχείο και καπνός. Μυρίζει και λίγο μοναξιά. Μυρίζει […]

Περισσότερα...

Μικραίνω…

Μικραίνω κι όλο μικραίνω ώσπου γίνομαι μια σταλιά. Μια κουκκίδα στο άπειρο. Ο κόσμος στροβιλίζεται γύρω μου με μανία και το κεφάλι μου βαρύ. Θυμίζει πρωινό ξύπνημα έπειτα από μια βραδιά με τρελό μεθύσι. Φοβάμαι τα ανεξίτηλα χρώματα που πληθαίνουν και λαμπυρίζουν γύρω μου βιαστικά σαν αμέτρητες πυγολαμπίδες και πνίγομαι. Όσο μικραίνω τόσο πνίγομαι, σαν […]

Περισσότερα...

Στο νοσοκομείο…

Σ’ ένα θάλαμο παλιού νοσοκομείου, Με τοίχους βαμμένους θαλασσί, Παλιά, φθαρμένα, ξύλινα, λευκά ντουλάπια Και σπασμένα κομοδίνα γεμάτα γρατσουνιές. Σ’ ένα θάλαμο γεμάτο όνειρα κι ελπίδες, Που μπαινοβγαίνει κόσμος… Κόσμος πολύς. Επισκεπτήριο δίωρο. Να μοιραστείς τον πόνο, Μ’ αυτούς που σ’ αγαπάνε Κι έπειτα μοναξιά. Οι νοσοκόμες περνούν που και που με λίγη μορφίνη, Φερμένη […]

Περισσότερα...

Μάγισσα νύχτα

Μάγισσα νύχτα, Τα πέπλα σου ρίξε, Τον ουρανό σου κοίτα, Τ’ αστέρια σου δείξε. Νύχτα, εσύ Μείνε για πάντα εδώ. Της ζωής πνοή Μονάχα να ξεκουραστώ ζητώ. Δώσε μου το χέρι, Τραγούδα αγέρι, Μάγισσα ταξιδεύτρα Νύχτα, της ψυχής γητεύτρα. Μάγισσα νύχτα, Το φεγγάρι καθρεφτίζεται στο νερό. Ρίξε τα δίχτυα, Χάρισέ μου το όμορφο όνειρο.

Περισσότερα...

Πουλημένη…

Πουλημένη αισθάνομαι Γιατί με πρόδωσες, Ενώ σε πίστευα. Τι είναι οι φίλοι; Κάποτε ρώτησες. Εγώ σου είπα ψυχές δε λήστευα. Πουλημένη αισθάνομαι Γιατί είμαι ανόητη Και σε συγχώρησα. Σου απάντησα Γιατί η ζωή μου φάνηκε δυσνόητη Μονάχα εμένα κατηγόρησα. Απλώνω το χέρι. Μες στο σκοτάδι έκλαψα, Μα με τι δάκρυ αναρωτιέμαι. Πουλημένη είμαι Γιατί σαν […]

Περισσότερα...

Tο φεγγάρι είναι κρυμμένο

Ρόδο μου μυρωμένο, κορμί αγαπημένο Και τούτο’ δω το βράδυ το φεγγάρι είναι κρυμμένο. Δε θα μπορώ να δω τα γαλανά σου μάτια Μονάχα μες στην αγκαλιά σου να γίνομαι κομμάτια Κι όταν σ’ αγγίζω να χάνομαι μπορώ στο σώμα σου επάνω Όσο χτυπούν τα πλήκτρα μελωδίες στο πιάνο. Και τούτο’ δω το βράδυ το […]

Περισσότερα...

Ταξίδι στις ράγες

Πήρα το δρόμο της ζωής, Επάνω σ’ ένα τρένο. Και κύλαγε πάνω στις ράγες, Όπως κυλούσαν λύπες και χαρές Μέσα στην άδεια μου ψυχή. Και προσπερνώ λιβάδια αλλά και τόπους μαραμένους. Κάνω μια στάση στο σταθμό. Γεμίζει επιβάτες το τρένο. Όλοι τους πάνε κι έρχονται μέσα στα βαγόνια. Και μπαίνουν στην καμπίνα μου, Μα έπειτα […]

Περισσότερα...

Στο χορό…

Ανέβηκα στα πιο ψηλά τακούνια μου. Φόρεσα το αγαπημένο μου μπλε φόρεμα. Μοιάζω με πριγκίπισσα, είπες. Η δική σου πριγκίπισσα. Έβαψα τα χείλη μου με ένα κατακόκκινο κραγιόν. Τα μάγουλά μου ροδαλά, Στα μάτια μου πυκνές μαύρες βλεφαρίδες που οι άκρες του ατενίζουν αγέρωχα τον ουρανό. Ο ρυθμός εξαπλώνεται στα χέρια, στα πόδια, στο κορμί […]

Περισσότερα...

Οι χάρτες…

Πάνε τώρα λίγα χρόνια, Που ζωγραφίζω χάρτες, Για τους θησαυρούς που κρύβω. Αν είσαι έξυπνος μια μέρα θα τους ανακαλύψεις. Φτιάχνω γρίφους Και περιμένω να τους λύσεις Και ν’ ακολουθήσεις τα βήματα ως το τέλος. Πάνε τώρα λίγα χρόνια, Που ζωγραφίζω χάρτες, Όχι για να επισκεφτείς τους τόπους που είδα, Μα για να ταξιδέψουμε μαζί, […]

Περισσότερα...

Άγγελέ μου

Στην πλάτη σου δυο πληγές, Δυο κατακόκκινα, ματωμένα σημάδια, Τόσο συμμετρικά τοποθετημένα. Ακόμη κυλάει το αίμα. Είμαι ευτυχισμένη. Μ’ ένα χαιρέκακο χαμόγελο στα χείλη. Δε σε λυπάμαι. Δε σε πονάω. Δε με νοιάζουν τα δάκρυα που τρέχουν Βροχή, χείμαρρος, ποτάμι από τα θλιμμένα σου μάτια. Ούτε η αθωότητα που χάνεται απ’ την ψυχή σου. Ούτε […]

Περισσότερα...

Το παραμιλητό μιας μοναχικής γυναίκας…

Καθισμένη στην απόμερη γωνιά της μοναξιάς που δημιούργησε το μυαλό μου για να αμύνεται στις επιθέσεις των συναισθημάτων απολαμβάνω με απάθεια τη ζωή. Γύρω χιλιάδες ανθρώπων νιώθουν απόγνωση, απελπισία, πόνο, έρωτα, αγάπη, χαρά… Πόσο μικροί μου φαίνονται… πόσο αδύναμοι! Δεν έχουν ιδέα πόση δύναμη κρύβει η δική μου φαινομενική σκληρότητα, η δική μου φαινομενική απάθεια… […]

Περισσότερα...

Χωρίς φαντάσματα…

Δεν πιστεύω στα φαντάσματα, ούτε του παρελθόντος ούτε τα μετά θάνατον… Εσύ; Όταν το τέλος έρχεται το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να εξιδανικεύσεις τις στιγμές. Να γεμίσεις ένα κουτάκι με αναμνήσεις. Να τις πλάσεις με ποιητική στόφα και μπαμπακένια συννεφάκια. Να προσθέσεις λίγη ζάχαρη για να γλυκάνουν κι ίσως λίγη σοκολάτα για να […]

Περισσότερα...