Λίγες σταγόνες απ' τη σκέψη μας…
– Σε χτύπησε; – Όχι σκόνταψα και χτύπησα στο κομοδίνο. Κάπως έτσι δικαιολογούσα τα σημάδια, σε όλους εκείνους που έβλεπαν το σαστισμένο μου βλέμμα και τον τρόμο αλλά δεν ήξεραν τι κρύβει πίσω της η σιωπή. Μπορείς να μαντέψεις, μα δε θα το παραδεχτώ ποτέ. Ήσουν ο άντρας μου. Αυτός που μ’αγαπούσε, με φρόντιζε. Τίμιος, […]
Θυμάσαι πώς αγγίζονται οι ψυχές; Πώς χορεύουν αισθησιακά σαν πυγολαμπίδες, αέναα, αργά πριν σμίξουν. Δυο ψυχές που ανταμώθηκαν κι έσμιξαν δε χωρίζουν ποτέ. Κουβαλάνε πάντοτε ένα κομμάτι η μια της άλλης. Εκεί που για λίγο ακούμπησαν. Μάλλον δε θυμάσαι. Από τη μια θέλεις να θυμηθείς για λίγο τι είναι ο έρωτας. Ξέρεις… πώς σε κοιτάζουν […]
Μετά από ένα μεγάλο event, με πολύ κοινωνικοποίηση, γνωρίζοντας άξιους ανθρώπους (και μη), μαθαίνοντας, φορτώνοντας ιδέες και δημιουργώντας μεγαλεπήβολα σχέδια, παρατηρώ τις εικόνες έξω από το παράθυρο επιστρέφοντας στο σπίτι. Λαμπιόνια, στολισμοί, κόσμος που αναζητά τα δώρα του από εργαζόμενους που δουλεύουν αυτή και την επόμενη Κυριακή. Μαγευτικές εικόνες για εκείνους και εκείνες που εντυπωσιάζονται […]
Περνάει ο χρόνος, καρδιά μου. Ακούς το ρολόι να χτυπά ρυθμικά, ο ήχος του τις νύχτες σε ξαγρυπνά. Πόσο ενοχλητικός… Και κάθε δευτερόλεπτο που μετρά, είναι άλλο ένα δευτερόλεπτο μακριά σου. Κι ο χρόνος δε μετρά για μας όπως για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Έχει έναν τρόπο παράδοξο. Μοιάζουν αιώνες οι στιγμές. Κι εκείνες που περάσαμε […]
Σε λένε Ζαχαρία και σε φωνάζουν Ζακ. Με λένε Ευαγγελία και με φωνάζουν Εβελίνα. Είσαι οροθετικός, ως τώρα έχω υπάρξει τυχερή κι είμαι καλά. Είσαι χρήστης ναρκωτικών, δεν τα άγγιξα ποτέ. Είσαι γκέι, είμαι στρέιτ. Άρα είμαι άριστη. Κομμάτι μιας άριας φυλής. Κανονική. Λευκή. Αστή… Μάλλον είμαι τυχερή και ντρέπομαι συχνά γι αυτό. Ποιος νοιάζεται […]
Υπάρχουν τρεις γνωστές χρονικές καταστάσεις, το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον. Για να χτίσεις μία καλή ψυχολογία, καλό θα είναι να έχεις ένα παρελθόν που σε δίδαξε, ένα παρόν χωρίς αδράνεια και ένα μέλλον με σχέδια, που θα σε πληρούν επαρκώς, αγγίζοντας παράλληλα τους στόχους σου. Τι γίνεται όμως όταν τα πράγματα μπερδεύονται; Οι […]
Η εμπιστοσύνη ήταν κάποτε μια λέξη που είχε σημασία για μας. Παλιότερα, είχε σημασία για όλους. Έδινες το λόγο σου για κάτι, έσφιγγες τα χέρια σου με κάποιου άλλου κι ήταν κανόνας άγραφος. Αλλάζουν οι καιροί… Κάτι μέρες που μοιάζουν βγαλμένες από την Κόλαση του Δάντη, έχοντας προσπεράσει το καθαρτήριο και την ευκαιρία να μετανιώσεις, […]
Όποιος τιμωρείται, δεν είναι πια εκείνος που έχει κάνει την πράξη. Είναι πάντα ο αποδιοπομπαίος τράγος. είπε κάποτε ο Νίτσε… Σκεφτόμουν έντονα τι σου αξίζει να πάθεις, πώς να τιμωρηθείς για όσα έχω νιώσει, έχω ζήσει, για τις στιγμές που έκλαψα, που μούσκεψε το μαξιλάρι μου από τα δάκρυα, για την ανάσα μου που κοβόταν […]
Θέλω να σου διηγηθώ μια παραβολή, για διδακτικούς σκοπούς. Ήσουν, λέει, με έναν άνθρωπο που σου θύμιζε τον εαυτό σου και είχε τα ίδια πάθη με σένα για την ελευθερία και για να ταξιδέψει τον κόσμο. Στην αρχή απόρησες πως τον έφερε η ζωή στο δρόμο σου, πώς γίνεται να υπάρχει κάποιος σαν αυτόν και […]
Το κουβαλάω συνεχώς πάνω μου όπου κι αν πάω. Άρχισα να το ακούω να το αναφέρουν σε κάτι ιμιτασιόν συζητήσεις οι γονείς μου όταν ήμουν έφηβη. Τώρα που ήδη ξέρω αρκετά γι αυτό γεννάται πάλι η ίδια απορία στο κεφάλι μου. Τι είναι επιτέλους αυτό το υποσυνείδητο? Μα είναι δικό μου, μού ανήκει. Είναι κτήμα […]
Αγαπημένη μου κατάθλιψη, σου γράφω γιατί θα ήθελα να ξέρεις πως έχω αρχίσει να σε ξεπερνάω. Μπορεί να είσαι δυνατή, να με είχες παγιδεύσει επιδέξια όπως η αράχνη το θύμα της, αλλά η δική μου δύναμη είναι μεγαλύτερη. Θα ήθελα να ξέρεις πως βρήκα τη δύναμη σήμερα να χαμογελάσω, έστω για λίγο. Το μαύρο χρώμα […]
Η Δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι μου, απειλεί το θρόνο του ερωτά μου. Κάθε φορά που την κοιτάζω, βλέπω το κεφάλι μου να σκίζεται στα δύο. Ύστερα πάλι το στρέφω χαμηλά, στο επίπεδο των ηδονών. Μερικές φορές, βυθισμένη στη μέθη των απολαύσεων, ξεχνώ τη συμφωνία που έχω κάνει με το διαβολικό φτερωτό αγγελάκι, ξεχνώ […]