Polaroid

Κρατώ στα χέρια μου μια Polaroid και νιώθω μια χαρμολύπη, βλέποντας τα πρόσωπά μας. Μια φωτογραφία της “στιγμής” που πήρε ώρες να τη φανταστούμε, να τη σκηνοθετήσουμε. Να ποζάρουμε, να ρυθμίσουμε το φωτισμό. Να μοιάζει ανέμελη, απλή και καθημερινή. Να δείχνει χωρίς κόπο, αβίαστη, ατημέλητη, αληθινή. Μια φωτογραφία που θα κρεμάσω στο ψυγείο πίσω από […]

Περισσότερα...

Κατεδαφιστέο

Προσεχώς κατεδαφίζεται. Εκείνο το μοναδικό ντουβάρι που είχε μείνει να θυμίζει την ελαφρότητα μιας εποχής που μύριζε άνοιξη. Μια γλάστρα βασιλικού στο παράθυρο της κουζίνας και το φως αχνό γιατί στο ισόγειο δεν μας έβλεπε ο ήλιος. Περιτριγυρισμένοι από το μαντρότοιχο της πολυκατοικίας στον ακάλυπτο. Με θέα δυο τρία λουλουδάκια και την υγρασία στον τοίχο. […]

Περισσότερα...

Σαν (απο)χωρισμός

Ήταν ένα όμορφος Σεπτέμβρης που πέταξα κυριολεκτικά για να σε βρω. Να βρω μία, μέχρι τότε άγνωστη, που κατάφερε να με αγγίξει σε μία απόσταση χιλίων χιλιομέτρων. Είχαμε κοινά, άλλα που μας πονούσαν και άλλα που απλά μας έδεναν. Είχες βγει από μία δέσμευση και δεν αναζητούσες μία άλλη, είχα άλλα σχέδια τότε. Αναπροσάρμοσα το […]

Περισσότερα...

Καραντίνα

Την είπανε καραντίνα τη μοναξιά. Εκείνη τη μοναξιά που εγώ την είχα συνηθίσει. Την είχα συνηθίσει από παιδί και την αγαπούσα χωμένη στα βιβλία μου. Μέσα στη μοναξιά μαθαίνεις τον εαυτό σου, τον σέβεσαι. Παύεις να τον φοβάσαι και τον αγαπάς. Βλέπεις τα όριά του. Τα ξεπερνάς. Τον κάνεις καλύτερο. Κάνεις απολογισμούς. Μαθαίνεις, εκπαιδεύεσαι. Στην […]

Περισσότερα...

Να μείνουμε φίλοι…

Δεν μπορείς, λες, να είμαστε μαζί. Λίγο η απόσταση, λίγο τα προσωπικά σου θέματα που προσπαθείς να λύσεις. Δεν έχεις χρόνο για εμάς. Δεν έχεις χρόνο για να μου προσφέρεις αυτά που θέλεις, αυτά που λες πως μου αξίζουν. Δε θέλεις να με χάσεις από τη ζωή σου. Θέλεις να μείνουμε φίλοι. Εγώ γελάω, για […]

Περισσότερα...

Λείπω

Με σκέφτεσαι συχνά. Αναπολείς στιγμές του παρελθόντος. Ονειρεύεσαι ξύπνιος πώς θα ήταν αν ήσουν τώρα εδώ. Τι θα ήθελες να μου πεις, τι θα ήθελες να κάνεις… Πως θα με άγγιζες δειλά, πως θα προσπαθούσες να με φιλήσεις, φοβισμένος για την πιθανή αντίδραση. Με σκέφτεσαι συχνά και σου λείπω. Λείπει η ανάσα μου σα χάδι […]

Περισσότερα...

Οι εφιάλτες

Ξυπνάς ξημερώματα στον καναπέ. Τυλιγμένη αδέξια μέσα σε μια fleece κουβέρτα. Περιτριγυρισμένη από τα πεταμένα ρούχα της χθεσινής βραδιάς. Στο τραπεζάκι ένα ποτήρι κι ένα μπουκάλι κρασί. Άδεια και τα δυο. Το τασάκι δίπλα τους, γεμάτο με τα αποτσίγαρα και τα απομεινάρια ενός πακέτου. Σηκώνεσαι αυτοματοποιημένα και πηγαίνεις στο μπάνιο. Μόνο για να έρθεις αντιμέτωπη […]

Περισσότερα...

Μια ιστορία αγάπης – vol. 1

Ανάβω τσιγάρο. “Κερασμένο!”, λέει ο μπάρμαν και στη θέση που ήταν το ποτήρι του κρασιού μου, τοποθετεί ένα ουίσκι με ένα πάγο. Δε χρειάστηκε να ρωτήσω, το άρωμα από το Drambuie έφτασε σε μένα πριν το ποτήρι ακουμπήσει το μπαρ. Δε γύρισα να κοιτάξω που είσαι. Ένιωθα την παρουσία σου, τα μάτια σου λες και […]

Περισσότερα...

Ξύπνησα

Δύο σκέψεις πέρασαν αστραπιαία από το μυαλό μου, όταν επέστρεψες. Η μία ήταν να τρέξω στην αγκαλιά σου και να σου πω πόσο μου έλειψες και πόσο  σ’αγαπώ. Κι η άλλη ήταν να σου κλείσω τη πόρτα κατάμουτρα χωρίς να πω κουβέντα. Να καταλάβεις ότι είσαι ανεπιθύμητος και να φύγεις. Να μη σε ξαναδώ, να […]

Περισσότερα...

Εξάντληση

Ήρθες και χθες. Κάθε βράδυ έρχεσαι. Κουράστηκα όμως. Κουράστηκα να περιμένω να έρθεις. Κουράστηκα να ελπίζω. Κουράστηκα να ψάχνω δικαιολογίες. Δε βαρέθηκα. Δε σε βαρέθηκα. Δε βαρέθηκα εμάς. Αλλά κουράστηκα. Ξέρεις, είναι εκείνη η εξάντληση που είναι πικρή, που πνίγει τις φωνές, εκείνες που ωρύονται στο κεφάλι μου. Μια κούραση που σβήνει απλά τα φώτα. […]

Περισσότερα...

Η Καληνύχτα μας

Θυμάμαι ακόμα τόσο έντονα εκείνο το βράδυ. Θυμάμαι τόσο έντονα το άρωμα σου, τη μυρωδιά σου. Το ρυθμό της καρδιάς σου και την απαλή ανάσα σου πάνω στα μαλλιά μου, καθώς είχα στριμώξει το πρόσωπο μου στο λαιμό σου ανασαίνοντας βαθιά σαν μην υπάρχει αύριο, σαν να ήταν η τελευταία ανάσα οξυγόνου στον πλανήτη… σαν […]

Περισσότερα...

Ποιος αποφασίζει;

Στα φώτα του δρόμου που παλεύουν να ξανοίξουν την ομίχλη, μοιάζω φάντασμα που ταξιδεύει σε δρόμους χειμωνιάτικους, υγρούς, παραποτάμιους, σκοτεινούς. Μέσα σε ένα λευκό φουστάνι, θυμίζω μια νύφη που βγήκε από εφιάλτη, με τα μάτια μου δακρυσμένα και τη μάσκαρα να έχει μουτζουρώσει το πρόσωπό μου. Σε μισώ απόψε. Κλαίω μονάχα από θυμό, όχι από […]

Περισσότερα...